Ravienye'ye
Leyla vardı düşerken kanatlarına tutunduğum
Yunus gibi ateşe attılar beni Ravienye
Teodotidis'i hiç bu kadar endişeli görmemiştim herhalde pişiyorum
Güneşe düşmüş gibi kavruluyor derim
Sanki kasabın vitrininde sarı ışık altında piliç gibiyim
Ruhum daha çekilmemişken bedenimden
Kendini sarraf camında Trabzon dövme zannediyor hala
Trajedik kaoslar yaşanırken gecenin ''Gel'' tarafında
Hala bir tarafım git/me diyor kanayan yarama
Kangren olalı çok oldu bacak
Oksijen tedavisi bir boka yaramadı anlayacağın
Şeker azdırdı dedi doktor
Keder dedim keder
Kıl testere ile ayıracakken uzuvlarımı
Ben hala neyin derdindeyim Ravienye
Hiroşima bombalandı bu gün
Amerika galip mi
On beşinde mi su ışımasının ardından boğaz yolu kuruyarak öldü
Amerika galipse sende galipsin Ravienye.
Ben yıkık bir Hiroşima'yım bu gece
Senin anlayacağın
Savaşın yazarlık nezdinde bir Trajedi olduğu söylenebilir, insan -savaş İnsan -sevgi Sesleniş güzel . Şiirin dizin ve yazım tekniği biraz daha çalışılabilirdi. Bilgi ve duyguyla iyi bir şiir okudum .
Kutlarım Şair kardeşim.
Yüreğin dert görmesin. Harika bir şiir...
Bazen ölmek gerekir sevdiğinin sözleriyle, eğer ölmezsen gururun ölür, yaşadığın hergün can verirsin cümlelerin herbirinde...