Replik

geçme şiirimden
infilak edecek kelimeler az sonra
dudağımda yarım öpücüğün çığlığı durur
pürtelaş bir gecenin içinde
çarşaf kıvrımlarında bıraktığım edebim
kimlik tespitinden yoksun cesetler var içimde
bir de frapan düşler
gidiyor musun
açık kaldı sevdanın düğmeleri
telaşla ilikleyemedin...





oyy benim dumanlı başım
bu duvarlar gelmese üstüme üstüme
daralmasa gecenin içinden geçtiğim boğaz
sevda metaforları var gözlerimin en karasına düşmüş
üşümüş gözüm/ yüreğinin değdiği yerde
eskidikçe
eksildikçe ten/ üşümüş
yırtılmış içimin isyan pankartları
bir izdiham ki hiç sorma
mahşer yeri her taraf
tutunma benim yalanıma
cezasını büyük kesti tanrılar
bir muskada saklıyorum seni ben
günde çok kere yüreğimi geçirdiğim suyundan
delirmişim
d/üşüyorum
bu uçurum kimin yar...





bir yol çiziyorum kendime
bir patika büyütüyorum içimde taşlı topraklı
buraları unutmuş tanrılar
bereketi gizlenmiş bulutların
sana y/ürüyorum
yoruluyorum
terimle ıslanıyor topraklar
genzimde toprak kokusu
içimde almış başını dağlar
ağlamaklı kim/lik/sizliğine
dağlar diyorum yar...dağlar
hep seni taşıdığım zirvesine...





aklım bir tiyatro sahnesi şimdi
fonda asılı kalmış kadın yanlarım
her replik doğaçlama
ödedim kefaretini kelimelerin
içimde kocaman bir vaveyla
sahne senin
söyle repliğini
düşmeden aptalca bir oyuna



(sahi !sen doğaçlama da yapamazsın şimdi
rolünü ezberledin mi...)