Rojin / 2

/ Yaban/ın gülü dikenleri alınmış
Dalgakıranlara çarpıp
Tuzla buz oldu
Kırıldı ya
Kapı arkalarında sakladığı eflatun düşleri
Nikotin kokulu parmaklar
Dokundu
Öylesi hoyrat
Dağıttı gökkuşağını
Tüm renkler birbirine karıştı
Toprak rengi ...
Rojin düşündü ,
Bir daha yağmur yağar mı ,
Gökkuşağı boyar mı
Bu yabancı gökyüzünü ? /


Ağla ,
Rojin ağla
Yıkansın korkuların ...


Kucağındaki yabancı
Asıldı memelerine
Tüm gücünle
Yaşama içgüdüsü
Sevgi arayışı
Açlık
Ne dersen de .
Rojin utanma ,
Emzir yeni hayatı
Can ver sütünle
Bak bebeğinin gözlerine
Yok olsun yersiz utancın ...

Bir kez bile okşanmamış saçları
İsyandaydı karasını örten tülbente
Al aldı yanakları
Şaşkın
Ürkek
Geleceği soru işaretlerinin altında kayıp
Geçmişi Viranşehir'de
Kimliksiz bir kadın
Yarım bir çocuk
Zorunlu anne .


Rojin ;
Hiç bir bebeğe sorulmaz ki düşmeden rahme
İster misin diye
Kokla bir kez bebeğini
Dene , denemelisin
Sevmeyi
Sevilmesende .
Sev Rojin !
Sevgi şifasıdır irin bağlamış gözlerinin
Sev babası kimliksiz kızını
Bak senden almış saçının karasını
Okşa yavrunun bahtını
Yeşersin toprağa düşmüş kan rengi umudun .


Şimdi ,
Sen bunca ırakken toprağından
Ve
Seni tek seven kişiden ,
Anandan ...
Bilirsin nasıldır koklayamamak seni doğuranın tenini .
Hani bir el istersin okşasın saçının her telini
Sızım sızım sızlarken dünün , bugünün ve geleceğin
Tek eksiğin sığınacak bir kucakken
Esirgeyebilir misin bunu canından kopan bebekten ?
Rojin ,
Kapat dünün perdesini
Bir daha doğmasın pencerene
Şark güneşi .
Bir sen , bir de senin lisanınla beben .
Belki yeni pencerende geleceğine
Bir de garb güneşi .
Haydi toparlan
Okşa şimdi az önce emzirdiğin bebeğini ...