Romina

Göz kırpar kırık sokak lambası
İsli İstanbul gecelerine

Belli ki fahişe onun da ruhu...

Pırıltılı elbiselerinle masa masa
gezdiğinde kıskanırdım

isim takarlardı sana yarısı mecaz
öbür yarısını sevdim ben nedensiz...

Aşkım Romina kim kıydı sana?
Kim çekip altı patları dayadı alnına

Seni bembeyaz kefenlere sardım
Bir ben verdim seni öğle namazını müteakiben
Bir kendim bir şahsım bir de sen

Ne derlerse desinler!
Bayağı kalabalıktık aslen...

Asıl ismin neydi söylemezdin
Ve bir de giyinirdin hep açık saçık
Hele arkadan çaldı mı ince bir Roman
Dayanamazdın...

Her yerin oynardı
Her yerim acırdı ritmin sıra

Puslu karanlık akşamların
Ayıp isimli mekanlarında
Tahta masaların üzerine
Koyup dirseklerini salya salya
Bakarlardı sana erkek müsvetteleri

Aşkım Romina kim kıydı sana!

Sanat-ı icraatinden mi nedir
Kimse sormadı sonra seni
Hatta kim yaptı o da sorgulanmadı

Şarkın da çalınmadı bir daha
Çiy yağdı o gece üstüne
Çimler buz tuttu



Ayazdı zaman...