Ruh Makyajı

Önce gözbebeklerime ışıltı koydum.
Aydınlığını çaldım yakamozlanan denizin.
Gözümde hem ay, hem deniz saklı,bilmiyor kimse...
Geceleri geri veriyorum ayı, sahibine-gökyüzüne.
Gözlerimde denizin tuzu kalıyor.
Kapattığımda gözlerimi, sanki haps oluyor mavi.
Öte yandan;
Okyanuslara hasret, denizimin balıkları...
Nicedir özlüyorlar nedense,
O hain balıkçıları.

Kendi kendime söz veriyorum, sabahları.
Kirpiklerim henüz tuz kokmamış ve aralarına birkaç balık kuyruğu sıkışmamışken.
'Ağlamaya' söz veriyorum
Ağlamayacağıma ikna edip O'nu.
O'nu kalbimin en derinine gömüyorum.

Gözlerim yalan söyleyemez biliyorum.
Hasetinden çatlar dudaklarım.
Kalbim her nedense, gözlerimde çarparken,
Tekliyor bazen.
Dudaklarım 'yalan' diyor,
Oyun oynamayın benle!
Aynalara bakıyorum,
Gözlerime...
Gözlerimle, gözlerimi seyrediyorum.
Gerçekmiş gibi bakanlardan,
Hiç kapanmayacakmış gibi olanlardan,
İzin isteyip,
Öpüyorum;seni,beni,onu...
Gözlerimden ya da gözlerinden...

Dudaklarım yalancı.
Ölmek yalan.
Ölüm gerçek!
Aşk gibi!
Sana kanıyorum!....

Ruhumun imzası gözlerimde,
Mührü gözlerinde
Aşk! Işıkta saklıyken,
Kolaçan edilirken dünya,gözlerden
Ve yalanlar fısıldanırken dillerden,
Kaçamak bir öpüş süzülüyor yanaklarımdan, dudaklarıma.
Genzimde hıçkırıyor bu yakıcı özlem.
Ağlamaya söz vermiştim 'ağlamayacağıma'!
Bir aşk süzülüyor hüzün gölgemden...
Bu sefer gözlerim lal!
Dudaklarım kalabalık!
Yalan söylese de,
Hem deniz, hem ay,hem gökyüzü ve o gecedeki aydınlık...
Yakamoz bakıyor gözlerim.

Hem o denizde,
Hem o ayda..
Birbirine dokunamamış kanayan parmaklarımızda.
Eylül yazıyor.
Efendisiyiz yüzlerimizin,
Yüzüklerimizin.
Her yer kan kokuyor,
Her yer AŞK!.....

23 Nisan 2010-sinop