Ruhsal Döküntüler

Zifiri bir geceye serilmiş yosmanın
Çocukluğunda ki umuttu aşk
Öylesine berrak ve yalın.

Lâl kokardı sokaklar
Bütün ağıtlar bu yüzden
Ki bilirdi herkes
O boylu poslu mavi gözlü gece
Yüzüme dökerdi hüznünü
Sabahlara dek sevişirdik
Süzülürdü tenimden
Sonra
O yarınınızdan yoksun dualar dökülürdü dudağıma
Ah
Kimse duymasın diye içime akardı gözyaşların
Hepsi bir bir aklımda
Kısacası saklımda nefesinin sıcaklığı
Kimse ne gördü ne de duydu.

...

Şimdi ben kahkahalara boğulsam
Küfretmez mi gece yüzüme
Dökülmez mi dudaklarından ağıtları
Yüzümü yere döksem
Islanmaz mı kirpiklerin?

Dolan eteklerime aşk
Bu gece dillenecek yas
Ve sen mavi gözlü gece
Şükredeceksin soluğumda öldüğün için.

...


Uzaktan izlerdim
Tuzağına düşmüş bir kadındı gece
Yüzü aynı ben
Benzi soluk
Yüzünde ki çizgiler adımın baş harfleri
Yani ben
İzbe sokaklarına yakışan kentin adı.
Sana gelmeden
Cesaretimi kapının dışında bırakıyorum.

Ben o adamın gözünden düşen geceydim
Ağıtları sokuldu içime
Ve utandım
Yas tuttum şehrinin gölgesinde
Yüzüne dönüp
Sus dedim
Ört yüzümü yüzünle.



/Defalarca yazılan cümlelerin arasından ç-alıp da geldim bu gece kapına/