Ruhsuz Gölge Oyunları

( I )


/Gölgesinde büyür insan önce/


Husumetimle yoğurabilseydim düşlerimi
Sana yeni iblisler doğururdum,
Henüz günaha el vermemiş...

Şimdi tut ellerinden geçmişinin
Ve kendini bildiğin en büyük uçurumdan aşağıya bırak...


Geceye ramak kala
Dilinden kan damlarken özlemlerinin,
Büyüyen gölgene inat çıkar ruhunun en kirli seslerini

Ki____________âdemoğlu bu yalana bir daha kanmasın...


( II )


Yaşam
Bir delinin alaşağı edilmiş gözlerinden bakıp
Ciğerini söküp alabilmekse umut denen palavranın yangınında,

Tökezlemelere tebessümle
Düşmelere kahkaha tadında gözyaşları dökebilmektir birazda.

Hatta,
Biraz da küstahça...


( III )


Geçmiş gün yakınmalarında
Tam bir intihara meyletmedeydi ki aklımız,
Kalemi kelamına denk bir ruh peydahladık

Sevişme zamanlarından arta kalan arsızlıkla.


İçini dışına çıkardık lümpenliğin,
Yedi kollu şamdanın lütfettiği
Fersiz aydınlıkta.



( IV )


Ben ki,
Tüm umutlarımı boğmuşken bir yastık yumuşaklığında
Kalan nefes,
Üfürükçülerin yalan kokulu muskalarında...

Çünkü bu dünyada sevda,
Gramer kurallarına sığdırılamayacak kadar kutsal,

Benimse ruhum bir işporta tezgâhında...



Ağustos'2009 Aydın...