Ruhum Kan Revan

Ne zaman
kendimden kaçsam
Sana çarpıyor soluğum.
Ensemde kopuyor amansız bir tufan
Yangınları alazlıyor yokluğun
Alevler içinde dört bir yan
umutlarım...yardımıma koşun!
Ruhum yerle yeksan...

Duvarlar ve zindan
Hep sorgulayıcı !
Yargılanıyor içimde
Küflenmiş bir zaman.
Hiçbir hesap bugünü tutmuyor
Aşk bende külliyen zarar ziyan
Beynimde kasırgalar kopuyor
Vuruluyor tenimde
Eskilerden bir adam
Ruhum kan revan...

aynalar yıllarımın peşinde
ben kaçıyorum aynalardan
penceremi yumrukluyor yağmurlar
ürperiyor uykulu yüreğim
değince yüzüne ıslak bir an
kapışıyor geçmişin arenasında
üç beş satır ayrılıklar
desem de can biraz dayan
faydasız
hayaller havada uçuşuyor
ruhum toz duman


Her unutuşumda ,
Bir çekiçle adını vuruyorsun aklıma.
yamalı bir gülümseyiş oluyorum
Dudaklarının kıyısında oyalanan
Kime sığınsam,
Bir zaman sonra sen bakıyorsun
Esirgeyen ,bağışlayan...
Sen belki çoktan,
O soğuk ,o demirden halkayla
Prangalandın yüzük parmağından
Düşününce,
Gözlerimi kör eden gerçeklere
Bir şahmeran,
Büyüyor kuytusunda hayatımın
Emerek damla damla kanımdan.
Ağlarken bana,
sen sızdırıyor dört duvar.
Ruhum feryat figan

gece yıldızını kaybetmiş
suçu benden biliyor
gururu kırılgan bir serçe
çırpınıyor sevdam
ellerin ellerime verilmiş bir ödev
ezberlerim taşınıyor aklımdan
birazdan
siyah bir perde çekecek akşamdan
azrail parmak uçların
ruhum çıkacak candan.