Ruhumu Oyalayan Hasretin

Yine bir kabus gibi çöktün geceme,
Artık beni ne uyku tutar,
Ne de bedenim bu yatakta sakin yatar.
Uyusam da rüyam da beni,
Ya timsahlar yutar,
Yada zebaniler uçurumdan aşağı atar...

Hadi yine becerdin,
Beni bu gecenin,
Zifiri karanlığına mahkum etmeyi,
Uykusuz gözlerle sabahı bekletmeyi...
Bir başara bilseydim şu meret,
Sigarayı terk etmeyi.
Seni de acılara katıp,
Kül gibi tablaya dökmeyi.
Duman gibi bir kere de içime çekip,
Sonra içimden havaya üflemeyi...

Çok uğraştım çok,
Bıraktım artık sigara içmeyi,
Ama yapamadım bir türlü,
Seni defterden silmeyi...

Ruhumu oyalayan hasretin,
Sanki bir el atıp da,her daim,
Yavaşça saçlarımı okşuyor.
Nefesin pencereden esen,
Bir yel gibi kaldırıyor perdeyi.
Ve sen sanki içeri gireceksin,
Gibi oluyor ama...