Rutubet Kokar Kirpiklerin
I
Yazılması muhtemel bütün cümleleri yaktım bu gece
Bildiğim imgeleri yüzüne üflerken
Sen gözlerini açtın,iyi ki geldin dedin.
Oysa kaçıncı yokluk sancısındaydım ben
Sen gözlerini açtığında.
Umut çocuğun adı...
İs kokan şehrin u-mutsuzluklarını avuçlarıma bırakırken hayat
Çıkageldin sen
Kirpiklerine düşen sancının ağlamalarındaydın.
Bilirdin avuçlarımın küçük olduğunu
Yinede dudaklarına bastırırdın
Ve nefesin ömrümün kalanına dua dökerken
Islandın.
Kusursuz yağmurun içindeydim ve çıplak
Ruhum açlığından umudu yağmalarken
Nasırlaşan ellerin araladı êla döken mevsimin ağıtını.
II
Niye bilmiyorum ikinci güne asıldı şiir
Dün bildiklerimi unuttum.
Hangi düşün koynunda çıplak kaldıysa umutlar
Musalla taşına uzandı düşünceler.
Ağla dedi,
Yüzüme döküldü yağmur.
...
Geri kalanını yarına not düşsem
Yine kırılacak umutlar
Mutsuzluğumu eşeleyip yeni yetme düşlerin koynuna döküleceğim
Ağlak ve u-mutsuz bir çocuk gibi.
bu kalemi ne zaman okusam bir tuhaf olur içim... sevgiyle meryem yüreğin dert görmesin👍👍👍👍
nem tutarken kirpiklerin karanlığa ben aydınlığımı ateşinle söndürdüm ah yâr diyesim geldi şiiri okurken dostum..
aşkların başlangıcında, sonunda ya da tam ortasında! Hep var rol değişimleri, kimlik ve kostüm değişimleri belki maskelerin takasları... tarih boyunca birini sevmişsin sen; mesela bütün kıyımları, bütün savaşları, bütün nefretleri, bütün ölümleri, bütünleri ve yarım kalanları bir bir görmüş geçirmişsin. Biri var onca kalabalığın içinde, her şeyi özünde barındırabilen -ki sen ona ithaf etmişsin yüreğinin kronolojisini. Sonra bir darbeyle yere kapaklanmışsın, fena şekilde.
yaşanmış, yaşanmakta ve yaşanacak olan tüm aşkların yüzü suyu hürmetine; hadi, ölelim dostum; ölelim...
kutlarım Meryem..