Saatin 25'i / Ay Karanlık II

Açlık yokluk zulüm
İnsanın başını döndürmez mi ki ceza nedir
Gözler karardıktan sonra
Şimdi ay karanlık
Can telaşta beni köstekler saatim
Ve şimdi buğulu gözlerimle yazıyorum
Ve alışmaktan korkuyorum
Ve dokunamamaktan...




''En çok ölüler konuşur'' diyor erkek acısından
Şimdi eziyetten sayıklarım
Bir sevabı olmalı ibadetlerimizin
Ay masalında uyuyan çocuk gözleri
Aşımı küflendirip şarabımı döktükten sonra
Cennetimde atımın rüzgarını kesen güç
Hatırla
Can sınırlarına gem vurma/nında bir azabı var
Bedbaht etmek
Açlık
Yokluk
Zulüm değilde ne
Ki başımız döne döne arz sahnesinde
Biz hala rahmandan sakınırken
Ey günahkâr bu nasıl cürüm
Şeytanla arandaki yüzlerce perdeyi aştın
Sürekli acımasızlıktan başımızda elem
Oysa
Oysaki kör bakışı ovalasan
Cennet ağacı gibi meyve döker analar
Onca adem sırf bu yüzden kendini esirger sihirbaz tuzağından
Ki bunu bilir bunu söylerim
Ümit ''yıkılmam'' diyenin ekmeği
Sende halâ zulüm üstüne zulüm
Ne garip bir kumandan edasında
Seni doğuran ''ata arpa, yiğide pilav ''demedi mi yoksa
Rab gücünü gösteren ne varsa hatırla
Ve unutma dirinin ve ölünün hesabı var




Şimdi saatim çalınmış
Havalem Allah'a
Kalabalığım içimde gözlerimde acı ve kara
Yüz yüz üstüne duysun sesimizi
Ahh
Ay karanlık zulüm ezer içimi
Kulağımda uğultu
''Soy gerek'' der anam ya bunu unutursam
Zalim zırhlandıkca çulum üstüme dar öyle dar ki
Alışmaktan korkuyorum
Ve dokunamamaktan...