Sabahlar Üşüyorum Gel...!!!

Efkâr sızıntıları ile süsleyip yatağımı ,
Hüzünlü kâbusları yüreğime sarmaladım...
Kurulabilecek ne kadar hayal varsa,
Hepsini gamzelerine koyarak...
Geçtim kahkahalarının içinden,
Ne gökkuşağını arıyorum saçlarında...
Ne de güneşi gözlerinde ,
Gelen ne olursa olsun razıyım...
Sesimi çıkaramayacak kadar acizim...




Dilimin altında unutulmuş bir yalnızlık,
İnatla inkâr ediyorum...
Nemli bir gidişle son buldu bütün ,
Gelişlerin biliyorsun...
Şimdi çıplak bir acıyı giydirmek ,
İçin kendimi suçluyorum...



Sabahlara bırakma beni.!!!
Sabahları çok üşüyorum...




Adını koyamadığım yalnızlık şarkıları,
Eşlik ediyor bedenime...
Buram buram tütüyor özlem serimde...
Sabahlar soğuk, sensiz, acı...
Sabahlar üşüyorum gel...



En çok özlediğim gamzen,
Yanık yanık bakan gözlerin...
Her zerresinde hayat bulduğum nerdesin...
Artık ne yaz var ömrümde,
Ne kış, ne bahar...
Bütün aylarım hazan şimdi...
Yalnızlığı hece hece işledim günlerime...
Belki dönersin diye her şeyden vazgeçtim...
Artık nerde eski ben!!!
Yoğruldum yokluğunda acıyla...
Şimdi geldi aklım başıma...



Sen beni tek bıraktın ya sevdiğim...
Sabahları uyanamaz oldum...
Hüzün birleşti bedenimle...
Yaprak döktüm tek tek hergün yokluğunda...



Sabahlara bırakma beni sevdiğim...
Sabahları çok üşüyorum.!!!




Not: Fatih Erol-Songül Karadağ Taştan...
Ortak yapımıdır...Sevgiler...