Şabbat

Beklemekten
Yoruldum be dostum
Her gün aynı kitabın yüzünü görmekten
Bana ait olmayan bedenin içinde
Saklanmaktan yoruldum senin gibi

Eskidik mi ne?

Onca zaman sonra
İlk defa
Penceremize bir serçe kondu
Farklı olacak zannetmiştik ikimizde
Pencereye konan serçe aldattı bizi
Nereden bilebilirdik serçenin aç olduğunu
Biz haber getirdi zannetmiş
Sevinmiştik.

Oysa ki!
O serçeler
gökyüzünün hürriyet aşıklarıydı
Ve!
Yalan söylemeyi bilmezlerdi

Dostum hava kararıyor
Yağmurda yağıyor gel artık
Lambanın altında bekleme ıslanacaksın
Kısada olsa
Bir hayalin peşinden sürüklendik
Sürüklenirken de kandırdık kendimizi

Her doğan sabah gibi

Bu gün de
Düne benziyor
İstiklal caddesinde
Serçeler teker teker vuruluyor
El kurşunlarıyla.

Kendi kendine hep söylenip durdun
Hazır aş yiyenler
Anlayamadılar seni.

Hadi dostum şimdi
Aç iki kolunu yana
Parkandan süzülsün yağan yağmur
Islansın Postalın iliklerine kadar
Her zaman ki gibi

Kaldır başını yerden
Söyle yüksek sesle
Sana ait o şiirin son mısrasına kadar

Her tohum
Çiçek açsa da baharda
Yeni tohumları filiz vermeden koparacaksınız
Şuursuzca

Onlar yine filiz verecek bir başka dalda
Kış ortasında

Baş eğmeyen
Bir avuçtular
Sabah ezanında gülerek gittiler
İzlerini bırakarak.

Hala akıllarda

Silin isimlerini silebiliyorsanız
unutturun unutturabilirseniz

Denizin çocuklarını

Silin kütükten
zikredilmesin esameleri

Gölgeleri küçük adamlar
Korkularıyla yüzleşemeyenler
Yarınların adamı olamaz diye
Söylemediler mi sizlere.

Diye söylenir dururdun.

Oysa Ki!
Sen ve ben
aynı sokağın
Aynı ışığın müptelasıydık

Bu ülkenin
Çocukları hürriyet âşıklısı olarak doğacak
Mutlu insanlar geçecekti sokaklardan
Ben pencereden
Sense sokaklardan seyredecektin

Nereden bilebilirdik ki!
Dili kılavuz olanların
Yarınlara hüküm vereceğini

Seçilmişler
Ölüm tacirleri
Locaların dilsiz kralları

Şabbat'ta doğduklarını biliyorlar

Ama?
İnsanlar bilmiyor.

Çünkü Şabbat'ta Tanrılar izinli
Bunlara karışmamışlar doğduklarında......