Saçları Rüzgar Gülü

gelmiş geçmiş görmeyene iyi Pia
sürgün ayrılık gibi
ağır bir ceza
kıyamet bir hüzün
kendine koşarken bir kadın
uyuşmuş kederi günbegün kahrederken
ben
bende gördüm
kıyıda ayak izlerini
O' nehre düştüğünü
gök alemi duydu
hem sağır
hem dilsiz
saçları rüzgar gülü
hiçlik karanlığında uzarcasına uzayan kara
nehir yatağı yuttu ahrazı
ve şarkısını
sanki gözdağı veren hayata bakışları ince-ince söylerdi
derin ve karanlık gözlerde gördüğüm
içine su serpen nar çiçeği
sadece bir şarkısı vardı
gerdanında dokumacı yuvası
ne garip bir yazgı
dinle sıradan da değildi ki
gönül götüren ay ışığı suskunluğu
düşünsene
gece yırtıcılarına meydan okuyan harlı yalazı düşün
saman rengindeki ışıltıyı yalnızca ay mı görür
sonsuz acıyı
ürerken ölmeyi
bende gördüm
bende gördüm
...


zaman nur
ölürken içine-içine
cevher olmalı zaman
gözlenen gün gül aşılaması
çünkü çocuk
bilmezler arenasında
boz ebabile benzerlerin duyduğunu duydum
ah kısa kuyruklu kuzgun
acı büyüdü mü
dost mu
hasım mı
ne küs
ne barışık
kendi külüne aşık
masmavi sularda süzülüp gitti adı
dillenirken şarkısı ayda fosforlu karakol
ayın yüzünde asılı makamsız hayal durgunluğu