Sahi Geliversen

Bir gün,
Okul çıkışı vakti, eve gelsem.

Sen hiç gitmemiş gibi,
Yahut ben öyle bilsem,
Sen bilsen.

Açsan kapıyı pür telaş,
Eşarbın, perçemini az örtse yine.

Ev işi yapmaktan nefes nefes sen,
?Geldin mi kurban olduğum',
?Anan kurban olsun'
?Gel' desen.

Bulunca haylazlığımdan fırsat,
Sol elinle beni kendine çeksen.
Sağ elinle, başımı böğrüne bastırıp,
Sarılıp, sarılıp,
Eğilip öpsen.

Hangi odaya girsem, peşimde dolaşsan.

Döküntülerimi toplayıp,
Dilinde yine o tatlı sitem.
?Bıktım senden'.

Duymazlıktan gelsem,
Ben üstümü değiştirirken.

?Acıktım anne' demeden dilim,
Girsen elinde tepsi ile odaya.
Yemek sen,
Sen yemek koksan.
Kıtlıktan çıkmış gibi yerken ben,
Gözlerimde gözlerin,
Lokmamı sayar gibi hep,
Ben yedikçe yemeği,
Sen doysan.

?Doydun mu anasının kuzusu'
Ah,
Ne güzel söylerdin bunu.
Niye inanmazdın anneciğim ?evet ? dediğime,
Hep kızardım biliyor musun,
?Ne yedin ki' deyip,
Zorla,
Biraz daha yedirdiğine.

Ve yine bir vakit ti geldiğim,
Kapıda sen yoktun anne.
Yaşım eli oldu,
Hala bir sebep bulamadım,
Alel acele gidişine.

Bu gün,
Eve dönüyorum okuldan.
Vakit aynı vakit.
Ben öğretmen oldum anne.
Ben biliyorum,
Sen de bilsen.

Biliyor musun,
Ben daha hiç büyümedim annem.
Sahi,
Bir kere gelebilsen....