Sahi Nerede Kalmıştık

Sahi nerede kalmıştık
Perdeli anımsıyorum net değil
Kuş kafesinden umutlar doğuruyorduk
Tellerini kırıp özgürlüğüne bırakmadan
Boğuyordu hayalleri acımasız eller
Biri bana anlatsın ne çabuk öldük



Sahi nerede kalmıştık
Çok olmadı aslında dünden bugüne
Hatta bugünden yarına insanlık göçümüz
Her kafadan çıkan sesin tınısı yüksekti
Demokrasi diyordu biri sahi o neydi
Sonra alçalıyordu sesler vurulunca kafaya
Sopayla taşla kurşunla değil
Düşünceye kelepçe takılınca
Mecburdun kabul et o senden güçlüydü
Geri vitese alışmıştı elin fikrine yansıdı
Mecburdun kabul et çevrende senleşen yoktu
Sahi biz ne zaman ötekileştik



Sahi nerede kalmıştık
En son çocuk öldü demiştik
Küçüktü gün görecekti ama güzel değildi
Çocukların çirkini mi olur demiştim kendimce
Gür çıkmayan tek vurgu fikrimdeydi
Ha bir de kardeşi kardeşe düşürdük
Yani biz suçluyduk
Yani biz yasaklı meyveyi yemiştik
Biri cennetinden mi kovmuştu bizi
Bu film komedi miydi trajedi mi
Zihnimin korkuluklarından bakıyorum şimdi hayata
Bulanık bir ülkenin dalgalı denizinde yüzüyorum
Bu bir tufan olmalı
Bu bir fırtına olmalı
Bu bir hasret olmalı huzura
Bu bir korku olmalı endişe, kaygı yahut
Şimşekler çakmalı, uyanmalı on yıllık sürgün uykusundan
Hatırlamıyorum hatırlatın bana
Sahi biz ne zaman insanlıktan vazgeçtik
Ne zaman gözlere sığınan umudu
Zamansız bir geleceğe hapsettik