Sahi Senin Adın Neydi.2

Günaydın efendim
Sabah şerifleriniz hayrolsun.
Bakıyorum erkencisiniz sizi demi
Uyku tutmadı yoksa?
E haklısınız tabi ki yer yadırğadınız beklide.
Ben bir çay koyayım da karşılıklı içelim ne dersiniz?

Neden garip garip bakıyorsunuz etrafınıza?
Kırık döküğe bakmayın burası bir seyyibe evi ne de olsa.
Anladım duvardaki resimlere takıldı kaldı aklınız.
Bunlar maziden birkaç kırık dökük hatıra işte.
Bunlar çocuklarım çok küçüklerdi o zamanlar.
Biri sekiz,biri yedi,en küçüğümde on aylıktı henüz.
Sünnet düğünlerinde çektirmiştik bu resimleri.

Sahi arkadaşım akşamdan beri soruyorum,
Senin adın neydi?
Belikli yine söylemeyeceksin.
Bundan böyle kader arkadaşım olsun senin adın.
Ne o kader arkadaşım yine gözlerin nemlendi,
Belliki seninde yüreğinde özlemlerini çektiklerin var,
Yoksa öz ağlamadan göz ağlamaz,hadi çekinme anlat derdini.

Ben mi anlatayım?
Oooo benim hayatım bir muamma
Neresizden bakarsan bak hüzün kokuyor her tarafı,
Boş ver şimdi anlatıp ta ikimizi de kahretmeyeyim.
Biz çayımızı içelim,
Sahi kaç şekerli olsun senin ki?
Ben şeker kulanmam da ondan sordum.
Kızma kızma çaylarımızı getireyim,
Hüzün yolculuğumuza devam ederiz kaldığımız yerden.

Bakma öyle şaşkın şakın,
Evet o resimde gördüğün ahu ceylan benim.
Yıllar ne çok şey almış götürmüş ben den öyle değimli?
Bak şimdi kar beyaza büründü,omuzlarım da raks eden tellerim.
Boşuna dememişler duvarı nem insanı gam öldürür diyerek.


Ben de yaşayan bir ölüden farksızım zaten be kader arkadaşım.
Bu yaşa geldim ama ben dertten kaçar oldum
Huzur ise ben den,mutlu bir gün görmedim.
Yükün ağır kullananında gevur olunca,
İşte böyle yaşarken ölüyor insan.


Benim de toz pembe hayallerim vardı
Bütün insanlar gibi elbet,
Bak şimdi pembeleri uçtu gitti,
Bir avuç tortusu kaldı,nasır tutmuş avuçlarımda.
Hadi üzme kendini hayat bu,ben alıştım artık
Hayat her yaratılana aynı pencereden bakmıyor malasef.


Heyyyyy nerelere gittin ben buradayım!!!
Çayın soğudu yenilememi istermisin kader arkadaşım.