Sahibi Olmadığım Kentime Kendimden Yitik Şiirler

Sahibi olamadığım kentime ;

Kendimden yitik şiirler;


Gecenin zifiri karanlığında
gölgemi almadan gidiyorum
korkuttuğumda kendime sığınmıyorum
kentimden sana rüzgarlarla selamlar yolluyorum
sen anlamasan bile
ayaz gecelerin ardından
sana ağlayan gökyüzüne
dokunuyorum
adı aşk olmuş gözlerinde
dokunabilir misin ..
yaktığın sineme
hangi su söndürebilir yaktığın yangını
kıyılarına uzandığım sözlerim yarım
aklımı senden kaçırırken
sen türüyor köşe başı sensizlikte..



Anla beni ya anlat kendine
kaybettiğim bir ben var bu kentte
anlamını yitirmiş cümlelerin sonunda
bir soru işaretiyim
gözlerinin perdesinde kilitliyim
kapattığın müebbetlik zindaların
aşk refakatçisiyim..
gözlerime saatleri çizdim
sensizliği öğretiyorum
ördüm bütün saçlarını ellerime
geçirdim ilmiksiz düğmelerden adını
melek olmuş kelebeklerle dertleştim
üç günü geçmemek şartlı
seni kendime gıybet ettim
hakkını helal et aşk gözlüm
dudağımda son dua
yağmuru olmayan kentime aşk ağla...



Farklı kentin yansıyan yüzüyüz
ayrı olsak bile aynı gökyüzüne sahibiz
güneşin yaktığı kadar değil miyiz..
dokunduğun kentimin kaldırımlarında
koşan kanatsız kuşlar
kaldırın başınızı bugün gökyüzünde aşk var
kentimin kesik cümleleri içinde duran
limansız gözlerin..
yitip giden düşler
gözlerimle söylediğim son cümleler
şahidi olsun

Sahibi olmadığım kentime

Kendimden yitik şiirler...