Sahipsiz Kalan Keman

Karanlık ordusu şehrimi kaplarken
Gizem elbiselerinden soyunurken yıldızlar,
Görünmeye başlar
Parlaklığını s/açar
Ve
Senin yüzün gözlerimin penceresinden girer


Göz yağmurum tane tane sessizce
Avucumda birikir
Özlem tomurcukları olur


Ah sevgili
Bir gelsen dokunsan sus pusluğuma!
Yüreğim ağlıyor keman telinde
İçimde hep bir ezik keman sesi çalar


Yabancılaştık her gün elime aldığım o sıcak kemanımla
Tozlar kapattı kemanın rengini
Ellerim çok uzak yayına
Ayrılık fırtınası onu sahipsiz bıraktı..
Keman inceliğini kaybediyor
O eski ses rengi ve çok zengin güçü
Yudum yudum gidiyor bir son bahar ormanın koynuna



Kalbimde yandı notalarım
Kül oldu/m..
İçime işleyen sensizliğin gölgesinde,
Titrek ve kırılgan,
Hayallerimin ucuna ateş dokunur



Ahh beni bir çözsen!
Bir kurtarsan gecelerin o mavi ince kâbuslarından
Kendimi senin o masum sevda kokan gözlerinde bulsam
Anlımda gizli yazılmış bir duasın


Ben senin o rotasız gözlerinde hayatı içtim
Sensin notalarımın şairi
Ne olur sevgili
Öksüz düşlerimin ortasından yol yırtıp ta gel


Yorgun nefesimden çığlığımı atsam rüzgara
Buz tutar..

Ey sevgili
Bizim aşkımızın desenindeki söküğü
Dik! Upuzun baharlara. .

Hadi Gel !

Sahipsiz kalan keman
Yeniden o muazzam sesinle kalbimdeki kül olmuş
Notalari çağırsın sevişmeye
Yeniden ruh bulsunlar

Nağmelerinde erir kaybolurum gözlerinin nâir derinliklerine..