Şair Paranoyası

Bir gün!
Ellerimi tutacaksın.
O kırılgan parmaklarınla
Dokunup bir gecenin gamzesine
Islak hüzünler vuracak kapıyı
Öylece kalıp bir aynanın arkasında
Ağlayacaksın!
Tüm aynalara inat...

Bir gün
Ellerimi tutacaksın.
Arnavut taşlı o sokağımızın,
Yoksul balkonlarına asılmış,
Rengârenk balonlarımız gibi
Salkım saçak yağmurlar eşiğinde...
Güleceksin!
Tüm bulutlara inat...

Bir gün
Ellerimi tutacaksın.
Gözlerimden gözlerini kaçırarak
Sana sakladığım şiirleri,
Gözyaşlarına katarak,
Sileceksin birer birer defterinden
Titreyeceksin
Tüm ayazlara inat...

Bir gün
Ellerimi tutacaksın.
Ağladığın o yabancı sokaklarda
Eğip o masum yüzünü
Seni hala sevdiğimden habersiz,
Pişmanlıkların büyüyecek diz boyu
Ürpereceksin
Tüm korkulara inat...

Bir gün
Ellerimi tutacaksın.
Ellerinden utanarak!
Saklayıp yüreğini benden,
Bu şehrin ıssız kaldırımlarında
Beni şair ettiğini bilmeyeceksin!
Artık şiirlere küsüp,
Tüm şairlere inat...