Şairin Gönül Kalemi

Akmak istiyor gönül
Bendine sığmadan taşarak!
Yanmak istiyor gönül
Külünden doğup
Sinelerde sonsuza
Ulaşıncaya kadar!

Sarmak istiyor gönül
Eşini bulup da
Bırakmamacasına
Bir ömür boyu
El ele tutuşarak!

Sevilmek istiyor gönül
Çıkarsızca, saygıda kusursuz
Birini..

Bekliyor gönül
Gideni değil de
Yeni gelecek olanı!

Umut ediyor gönül
Her yeni doğan güne,
Şükrederek, sabrederek!

Gözleri dalıyor uzaklara
Bir nefes alışa hasret
Alabildiğince bakıyor
Uzaklara!

Gözleri doluyor bu sefer
Bir ahh çekiyor derinden
İçinden sızım sızım sızlayarak!

Aşikar aslında istekleri
İmkansıza meyil etmedi
Hiçbir zaman!

Hep olurunu istedi,
Hep ferah tuttu benliğini,
Sınırlamadı yaşadığı
Kent ile
Seveceğini!

Doyumsuz da değil
Aslında gönül!
Yitirilmeye yüz tutmuş
Duygularla sevdi..

Yalnız!!
Bir türlü sevilmek nasip olmadı
Ve belki de bırakmanın vakti
Gelmiş diye düşündü
Ama
Bırakamadı!

Uzaklarda sevdiği
Geldi gözünün önüne
Canlandı resmi
Saçları rüzgârda nasıl savrulur diye
Düşünüverdi!
Kokusuna hasret
Aynı yerde olamamanın
Hüznüyle
İşte bu satırlar
Şairin kaleminden düşüverdi!!