Sakallı Çocuk

Yaşlanıyoruz,zamana inat gençleşerek..
Gözlerin altında torba birikiyor
Yaşanmışlık ve yaşanmamışlıkları
Vakum misali içine çekiyor..
Saçlar ağırıyor usulca hissettirmeden
Koparıyorsun her birini
Dallarından yapraklar düşüyor
Bazen terk edilmişlik,
Bazen yalnızlık senfonileri çalıyor..
Notalar sızıyor çatlaklarından içeri
Sızlıyor,sızlatıyor içini..
Sakallarından martılar uçuyor
Yüzündeki çizgiler kaçıyor
Çocuk oluyorsun başa dönüp
'Yaşamayı öğreniyorsun' mor menekşe ile
Biçilmiş roller sana göre değil
Biliyorsun..
Büyümek istemiyorsun yine..
Sakallı çocuk olmak sana yakışıyor
Mürekkep kokmakta öyle..