Saklı Hüzün

Küskün bir gecenin anatomisidir bu
Kulak verin.

Sonbahar'ın uğultuları yankılanıyordu kulaklarımda
Ben gri bir kadın kalıyordum yaz mevsimine
Baharın yaprakları eteklerimi süpürürken
Yağmurlar yağıyordu içime usulca
Katık yapıyordum gülüşünü
Sabah
Öğle
Akşam
Geceleri küt diye yüreğime oturuyordu yokluğun
Anlıyordum üzülerek
Gitmiştin.

Sigaramın dumanı bahanesidir ağlamalarımın
İs'i bulaşırken dudaklarıma
Gözlerim kıyılarına düşerdi
Ağlaşırdık.
Rüzgâr'ın uğultularını alırdım koynuma
Uyanırdım yine
Dört yanım zifiri karanlık
Gülüşlerine tutukluk yapardı dudaklarım
Kokun rüzgârla birlikte tenime sokulurdu
İliklerim sızlardı biten bir gecenin sonunda
Dönerdim yüzümü aynaya
Hevesim kursağıma takılırdı
Yutkunamazdım.

Şimdilerde anlıyorum gözlerinde ki buğu kokan bakışlarını
Ç-öldüm
Kuraklığa en çok adım yakışırdı
Islanmazdı kirpiklerin
Nem toplardı ayaz gecelerin koynuna
Dua'larında bile en çok ben ölürdüm.

Küsmelerim gelmeyen bir mevsimin sızısıdır
Açmayacak çiçeklerim
Ve
Dillenmeyecekti satırlarım suretine.
Hiçbir mevsime yakışmadı adım
Gitmeler bende tutuklu
Soyunuyordum gecenin zifiri karanlığına
Bir sen oluyordum
Bir ben
Azalıyordum bu kez
Döşüne küf kokan yarınlarımı bağışlıyordum.

Gelmeyen bir mevsim'in anatomisidir bu
Dudaklarım lâl
Gözlerim âmâ
Bir heceye
Ardı sıra
Her geceye bölünüyordum.