S/alıngaç

Salıncakta bir kadın
Sallanıyor
Uzak- yakın

Sarı orman
Ala ağaç
Kızıl kayın
...

Belki;
Sadece yağmur yağıyordu...

Saçlarını rüzgâra asmış
Omzunda mevsim ayazı
İhtimallerinin çıplaklığında giyinmeyi unutmuş
Belli ki hayli üşümüş
Belki ağlamaklı...

Kim bilir hangi sevda da unuttu
Çocuk gibi
Ten utangaçlığını

Bir aynaya bakıyordu...

Hüsnü sırrına sığınmış
İçi ziyan parçacıkları
Yalnızlığın benzi
Vebali kara bir yüze asılı

Şimdi hangi duyguya dokunsa
Sallanır
Kadın
Uzak- yakın

Küs göğün kanatları kadar derin
Nurunu yoluyor
Bir gidip
Bir gelmelerin

Senin memleketin gibi için
Yaprakların dökülmesini bekleme
Ruhsuz mevsim ertesinde
Cemreleri
Yokluğun uykusuna serptim
Sisli bir yamacın gölgesi gibiyim
Güneş olsa ısınamam

Hangi yana uçsan
Ala ağaç
Kızıl kayın
Ormanda yankı bulmaz adım



Şiirime sesiyle ruh veren SayınYavuz Selim Bayrak'a teşekkürler...