Şaman Ana

evrenin nefesini nasıl taşıdın ciğerlerinde
her uzvunda bin pare cevher...
ne yazık cok geride kalmış yürüdüğün yol
yetişmek istesem
yurdum el vermez
atam dedem he demez.
bana bir ışık uzatmışsın
gören gözler seçemez...

titriyordun...
ne düştü ne gerçek
yoktaqn varoluyordu
varlık eriyordu göğsünde...
sen derttin senden öte sen,ilaç...
bilendin sezendin hisseden
öğreten,gösteren hep sen!
ne yazık hiç olmamışçasına unutulmuşsun
hatırlamak istesem
yoldan çıkan olurum meczup,deli...
bana zamanın ruhunu üflemişsin
nuraniyim diyenler karanlığa gömülür...

kömüre elmas dedim,elmasa çakıl!
çakıla da can dedim!
can taşıdım,ölü canlar içinde...
yön rüzgara doğru,rüzgarla birlik...
yurt mekansızlıktı...
yurt evren...
yazık ki çok derinlere gömmüşler seni
sen evren olmuşsun
sana ''sen''diyen yok!