Samanyolu Evimizin Yolu Yıldızlarda Çocuklarımız

Hesaplıyorum da;

Bir yılın bitimine 365 gün,
Bir günün bitimine 24saat gerekli.
Bir ömür ise, gözünü açıp kapıyıncaya kadar, kısa sürmekte.
Dünya ile Ay arasındaki mesafe,384 bin 403 kilometre.
İki gönül arası ise bir köprüye bakar.

İnsan oğlu bu evrende, bir buğday tanesi kadar.
Gökyüzünde sayılamayacak kadar çok yıldız görür,
Evrenin ne denli büyük olduğunu düşünürüz.
Senle aramızdaki olan mesafe yarım güne,
Dünya ile güneş arasındaki mesafe ise,
149 milyon 596 bin kilometre.

Gecelerine ışık saçan, aydınlatan ben.
Yanlızlığına ortak olan,
Ay ışığı gibi Nurlu olan, yine ben.
Sense bir sabah yıldızı,
Diyelim'ki aynı ufukta buluştuk seninle.
Kararan dünyayı takmadığımız,
O bir kaç saniyede, gözlerin deyse gözlerime.
Diyelim'ki hadi sevdim seni,
Ebedi kavuşmamız mümkünmü'ki ?

Samanyolu evimizin yolu, yıldızlarda çocuklarımız olurdu.
Geceleri ben avutur, gündüzleride senin ışığında korunur,
Aşıklarada en romantik, buluşma noktası olurlardı.
Beni hayranlıkla, seyreden her aşığın gözlerinde seni görür,
Sabahları da; yine yakıyorsun ortalığı diye,
Sana olan sözlerim, onun dilindenmi dökülür?

Diyelim'ki hadi sevdim, hareket ettim.
Yerimden bir adım ilerlemem yada gerilemem,
Düşün dünyada ne büyük facia doğurur,
Bu bir nevi iki devin buluşması gibi olur.
Uzaktan seni her görüşümde parlarım ve
Bir ayna misali ışığını yansıttığımın bilinmediği gibi,
İmkansızlığıda aslında bilmez, benim yüreğim.

Bunca Hesaptan sonra mantığıma soruyorumda,
Bizim seninle aşkımız ancak uzaktan uzağa,
Karşı karşıya bakıpta, bir aah çekmeden, ibaret olur.
Tabihatın kanunu budur!
Peki; Aşkta kanunmu olur ?
Belki böyle bir Aşk dünyada zor bulunur.

Sen aldırma küsme hayata,
Bugünde doğ ufukta benim için.
En şahane şafağı sergile ve
Fark eden tüm canlılara dedirt,''vaay bee''.
Ben yine gece gelirim.
Sana uzaklardan gülümser, ışığınla Aşıklara fener ,
Yalnızlarada eşlik ederim, çünkü yalnızlığı iyi bilirim.