Sana Bakmak

Sana bakmak,
Kendimle kendimi kendimce
Konuşur gibi,
Ağır,içli,
Yorgun bir gölgenin
Sendeleyen umutlarına
Umursuzca basmak.

Sana bakmak,
Gözlerimi dönüp dolaşıp
Sana savuran şu kadere
Bir kere daha inanmak.
O kaderin yollarında
Tozu dumana katarcasına
Uğrunda yılları yollara satarcasına
Yana yakıla,İlle de sana ulaşmak

Sana bakmak,
Sözcüksüz bir şiir,
sessiz bir müzik dinler gibi
dingin,uysal
içimde konuşan hayatı
gözlerinden duymak.

Sana bakmak,
Geçmiş ve gelecek bütün zamanları
Şimdinin ellerine verip
Bir bir yırtmak.
Ve o anda,tek bir anda
Süresi yıllar alan bir ömrü
Hoyratça uğruna harcamak

Sana bakmak,
Hiç bilmediğim bir yeri
İlk defa keşfeder gibi
Telaşla,heyecanla,
Aşkla
Hayatımın en uzun ,en yalnız yolculuğuna
Hazırlanmak...

Sana bakmak,
Girdiğim bütün sokaklardan
Baştan sona adına
Boyanmış çıkmak.
Ruhumu bakışlarına teslim edercesine
Boz bulanık ölümü berrak yüzüne katıp
Hayatımı aklamak.

Sana bakmak,
Bomboş bir tuvale,
Fırçanın kırılgan ellerinden
Rengarenk bir şiir yazmak.
Yazılmış tüm aşk şiirlerini
Yerle bir eden suskunlukta
Ve asi bir güzellikte
Gözlerimle
Tenine dokunmak.

Ruhunun en hassas,
En incinmiş,en ücra köşelerine
okşarcasına değip,
sığınırcasına saklanmak.
Ve o incinen yerlerin
Güvertelerinde sallanan masalları
Kollarımda uyutmak.

Sana bakmak,
patavatsız bir aynanın
o kocaman gözlerinden içeriye giren
cılız bir ışık gibi
korkup kendime kaçarken,
yine sana çarpmak.

Sana bakmak.
Senden,
Eskilerden bir ben bulup,
Yepyeni bir ben yapmak.
Eserimmişcesine yüzünün her bir sayfasına
Tek tek gururla imzamı atmak


Sana bakmak,
Bir dağa,bir ormana,
Bir kuşa
Daha doğmamış bir çocuğa
Hatta bana,
Seni anlatmak.