Sancının Ayak İzleri
Sancının ayak izlerinde yürüyordu kadın,
Her adımda, biraz daha yaklaşıyordu kaderine.
Acılardan ve aşağılanmalardan geliyordu çocukluğu.
Sancıdan başka bir yolu olmadığını biliyordu...
Cennetim diye başladığı her sevda yolculuğu,
Cehenneminde bitiyordu geçmiş takvimlerin...
Acıyı seviyordu aslında alışmıştı aşağılanmalara.
Çocukken oynayamadığı kibritlerin hıncını alırcasına,
Yanmak istiyordu, ateşler içerisinde kavrulmak...
Annesinin sesi yankılanmalıydı kulaklarında
Yapma dedim Allahın cezası kör olası yapma!
Yapmalardan geliyordu, hayırlardan, olmazlardan...
Aşağılanmayla yoğrulmaya görsün insan,
Her bedende onu arar, farkında olmadan...
Ele geçirmek adına parmak izine gerek yoktur
Yüreğindeki her morluk varlığının kanıtı olur...
Yaşanmayan bir hayatın dahası da yoktur,
Sonunda varlığının tek kanıtı hiçliği olur...
şiirden öte bir roman konusu olacak dizeler vardı her satırda... çok daha fazlasını sunuyor satır aralarında şair ve ben buldum okurken fazlalarımı ve kutluyorum şairi ... 👍
👑👍👍👍👍👍👍👍
Değerli yorumlarınız için hepinize çok teşekkür ederim. Sevgiyle...
Ele geçirmek adına parmak izine gerek yoktur Yüreğindeki her morluk varlığının kanıtı olur...
metafizik ve anlamı derin etkileyici bir anlatım emeğinize sağlık saygılar
Sevgili Bahar, açıkçası çok tespit edici bir şiirdi,hayatı çözmüş birinin yazabileceği.....bazen ruhlar benziyor,ya da farklı gözleri olanlar aynı pencereden bakabiliyor....Sizin de dediğiniz gibi.....ben gibi,biz gibi okudum şiirinizi....En içten sevgilerimle😊😧sevgiyle,dostlukla kalın😫😊
şimdi ne desem boş,, bütün kelimeler anlamsız kalır içten içe ve içiçe geçmiş halkalar gibi,, "biz seninle arabesk'in ağır kokusunu süpürdük sokaklardan,, ellerimizde sabah çöpçülerinden kalma bir enzaket.."
kutlarım kalemini ve bu yansımayı bize yaşattığın içinde teşekkürler ayrıca bahar.