Sandalyemin Tekerleklerinde

Kuşlar..Ahh..kuşlar, küstüm size
Konmayın bundan sonra pencereme
Yıllardır bakıp gözlerime
Yürüyemeyeceğimi bile bile
Yalan söylediniz bana, niye? ...
O saf çocuk değilim artık,
Büyüdüm hüzünlerimle
İnanmıyorum oyalayan sözlerinize

Bir kız geçerdi her gün kapımızın önünden
Yasemin kokardı sokak, her geçişinde
Adı Bahar mıydı ne?
Saçları örgülüydü, başı önünde
Bilirim, anımsamaz beni
Bir kez bile bakmamıştı ki yüzüme
Hep ben bakardım
İçin için yanardım
Neylersin gönül bu, tanır mı engel?
Engel sadece bedenimde
Söz geçiremedim bir türlü sevdalı yüreğime
Sevdim işte
En çok onun için istemiştim yürümeyi belki de...

Söyle dostlarına lütfen anne:
Acıyan gözlerle bakmasınlar sana / bana öyle
Hiç ister miydim en güzel yıllarını sürüklemek
Sandalyemin tekerleklerinde?
Sormadılar ki alırken bacaklarımı
Seçme şansım yoktu
Hayat, bahaneydi aslında bana, bahane
Bilmez miyim?
Bir avuç can kırığıdır artık yüreğin
Engelimle, yaşamını engelledim
Özür dilerim, çok özür dilerim anne...