Savarona' yı Anlamak

uşşak bir türkü dolanır güvertemde
tatlı Rumeli esintisiyle

'Aliş' imin kaşları kare...'

vakti belirsiz bir göç telaşı düşmüş yüreğine
yanık bağrını verip yele
sanırım hala eşlik eder türküye
dayanıp küpeşteye...



Hint Okyanusu'nda bir deniz kuşudur Savarona
adımı ondan aldım aslında
Türklerin Atası bana talip olunca
onurum sığmadı ummanlara



yıl 1938, aylardan Hazirandı İstanbul'da
çözümsüz bir hüzün dudaklarının kıvrımında
hummalı bir telaş, koşuşturmaca
ünlü konuklar resepsiyonlarda
ışıklar sönmezdi geceler boyu kamarasında
milletinin derdini taşırdı omuzlarında
ülkesinin kaderini örerdi bilgece bir sabırla
yürürken sarsılırdı yerler
her adımı depremdi, devrimdi oysa



her şey ne de çabuk bitiverdi altı haftada...
söndü ışıklar derin mavi gözlerinde
tükendi derman savaş yorgunu dizlerinde
umudu tükenmedi sadece
güveni sonsuzdu milletine
ayrılırken sordu yanındakilere:

'bir çocuk oyuncağını nasıl beklerse
bu yatı öyle beklemiştim son günlerimde
içime doğuyor sanki;
mezarım mı olacak yoksa bu asil tekne? '



ahh...anıların olmasaydı bende
şeytana uyacaktım nerdeyse
tarayıp demirlerimi
alıp başımı gidecektim fırtınalı bir gecede
bindirecektim kayalara baştankara, sessizce
sen benden apansız gidince...
gövdem gömülürken acınla derinlere
parçalarımı bulacaklardı balıkçılar doğan günle birlikte
ahh...anıların olmasaydı bende...
ne kadar ihtişamlı olsam da bir tekneyim nihayetinde
tekne deyip de geçmeyin öyle
et parçası değildir elbet
ama yürek taşırız biz de...
yokluğun kanayan bir yarayken içimde
kahrım ve isyanım zamansız gidişine
hey koca Türk'üm hele bi söyle;
özlemin günbegün daha da büyürken bende
yüce Türk Milleti nasıl dayansın onulmaz hasretine? ...




* Ulu Önder Atamızın anısına saygıyla...