Saydam Kelimelerine Hapsedilmişliğin

zihnin aralık kapısına yaslayınca düşünceyi
üzerine bulaşır her aynının sıradanlığı
saklanıp yaşananılası atiden cam bebeklerin ardına
zamana hiçlenen bu durağan hal ezip geçer sende beni

serilip nazlı nazlı salınan sırra karşı su ustüne
durup baksan titreyen yüzünün perişanlığına
sonra son yağmur katreleri müjdelese
yedi rengin özgür çığlığını göğün karamsarlığına
beyhudeliktir bu h/anda kendinde aradığın fayda

bana doğru kelebeğin şen kanadıyla gelişin de
bir tehir bozgunu ve bir g/ece göçüğü
yıkım kararında sende adımım
hadi bul sadece nasılı ve uyu
bilinmez de insan dayanır n/isyana
hele yokluğun yağlı ilmeğinin hükmü
zorlarsa can evini boğaz sıkımı
imamesi oldun yeknesaklık
doksan dokuz kere öğretir
t/aşan günleri bederini

zaman gönlün sislerine çare olmasa da
giderek saydamlaşır düşüncenin dehlizleri
yalnızlığın sınırını her ötelemesi öğretidir
aşkın çapının hissiyatından fazla olmadığına

ve boşalır sabrın hayatın zenbereğinden
artık kelmilerine hapsedilmişliğin yeter
ve üstünü bırakır boş ceplerine
yüzde anıların pahalı ucuzluğunu