Sayıklama

yok yere sığındım
yaz yağmurlarının gelip geçiciliğine
oysa üşüyor derinlerim
çıplak bir iskele yokluğunun ötesi
vurgun yemiş kızıl mavi takılı göz ucumda
ağzım dilim uçurum
hüzün
paslı bir kelepçe boğazımda
ne zaman yutkunsam
kanadı kırık bir düş olurum
uçamam yamaçlarına

gözlerinle dilin arasındaki köprüdeyim hala
ne bir adım öteye gidebiliyorum
ne de ardıma
ten kokusu tüterken anıların
notaları ıslak bir şarkı saklı avuçlarımda

oysa
bir beden dar bana bu dünya
ya çok erken gelmiş
ya da geç kalmışım
anla !

gün yorgun hep
dilsiz geceler çığlık çığlığa

işte öylesine dönüyor günler
uğultu , vızıltı ve karmaşa
bir de şu ünlü fil sesi
vuvuzela

kırlangıç kuyruğunda yanık
sürükleniyorum açığına
yelkenleri kırık
rotam belirsiz
pusulam da yok

gerçekten doğru mu
martılar da sessiz ağlar mı ,

lodosa kaç var acaba ?


06 / 2010 SIĞACIK