Sayıklamalar...

Geceyi koynuma alıp
Çarşafımda titreyen yalnızlığın üzerine gövdemi atarken,
Ağlıyor hayallerim baykuşların sesinde.
Göz perdelerimde titreyen ateş parçaları,
Kibriyle diretiyor buzullaşan düşlerime.



Karanlıktan içeri sızıp
Rüzgâr dolanırken parmak uçlarıma,
Ah! Beş harfine secde ettiğim kadın...
Fakir imgelerim kuruyor, avuçlarımda

?Oysa sanaydı sakladıklarım... Sayıklamalarım-



Çocukluğumun karanlığa çırpınması artık boşa
İnanç filikalarım yüreğimi saran okyanusların kıyısına çarptıkça,
Sıyrılıyor düşüncelerim
Tüm dinlerden arınarak,
Utanarak...



Bilir misin?
İlahi yakarışlarla el uzatırdım
Her defasın da ? s a n a -
Sözcüklerin dilini kopartıp
Sızısını içime kanserli tohum gibi düşürürken,
Dört duvar tabuttu, çiviledin gözyaşlarınla.



Ve...

Gasp edilmiş gençliğim,
Ayak izlerini bıraktığın kum tanelerinden kurtarmaya çalıştıkça,
Tabanlarında ezildim.



Sen sabahlara uyandığın vakitlerde
Kirpiklerimin arasından ölü çocukları doğurup,
Atıyorum bana bıraktığın kıyametin ortasına.
Ruhuma ızdırabıyla saran et parçası
Sıyıramıyorum...
Yalnızlık çullanmış dövünürken,
Virane şehirler gibi açtığın yaralarım da.





Şimdilerde...
Ne zaman dağ yükü binmiş başımı uzatsam,
Yusuf hüzünlerine gebe kaldığım kuyudan semaya,
Kızıl güneş ağlıyor
Ben ağlıyorum
Kızıl güneş batıyor
Ben ölüyorum
Ölüyoru(z)m
Ölüyorsun.
-Usulca-


Söylesene;
Daha kaç asır susku nöbetlerinde,
Sensizliği böylesine tutkuyla inkara kalkışacağım
Kuş kadar dayanıksızım yokluğuna, a n l a...

...

..

.