Sazendelerim Sustu......

// Renksiz dünyanın en soluk çiçeğiyim...//




Her baş kaldırışında isyanlarım,
Bir damla yaş düşer toprağıma...
Nefesine hasret köklerimle soluksuz açarım her güne...
Uzatsan ellerini sanki kırılacak dallarım,
Yok, olacak sonsuz haykırışım...





// Ellerimi uzatırım boşluk, başımı kaldırırım hüzün...//



Söndür ışıklarını!!!
Her yer zifir olsun ve ben odamda yalnızlığı misafir etmeyeyim...
Değersiz olan ne varsa hayatımda,
Kalmalı düşümde, hıçkırıklarımla karışmalı gökyüzüne...
Mavileri toplayıp serpmeliyim gecelerime...





// Hüzzam şarkıların son makamında kal öylece...//




Bir daha tekrarlamasın dilim nakaratını,
Gözlerinden dilime nağmelerin düşmesin...
Sözlerin canımı yakmasın...
Her şarkıda serimde tütmesin yalnızlık,
Seni hep orda bırakıp kaybolayım geç kaldığım baharlarda...





// Gözlerim hayalinle avunadursun ben kaybolayım hiçliğinle...//




Aklımı sürükleyen sonsuzlukların ardından,
Güneşle yüz yüze kalsın umutlarım...
Sen ört pas et bütün hatalarını,
Ben kuşlarını uçurayım kalbimin...





// Sazendelerini susturdum kalbimin, ses ver şimdi...//




İçimde semazen gibi dönmekten bıktı yalnızlık...
Her nefes alıp verişim mayınladı gülüşlerimi,
Seherde bıraktım cam kırığı dolmuş ümitlerimi...
Sustum sadece ölüm hükmündeki gülüşlere...





// Şimdi, yurtsuzluğumda yurt kurmalıyım kendime...//



Malum yeni bir tende ödemeliyim diyetini...
Sustu şarkılarım,
Bekle fırtına kopmak üzere...