Şeb-i Arus Oldu Şiirim

Hiç bir ayrıntı atlanmadan!
Ey can,gel yanıma bağdaş kur dinle
Ezber yaptım kuşluk vaktine
Dudaklarımdan çıkanlar hece hece


Ne desem boş anladım
Damağıma değen dilim gibi mahşer
Gözyaşlarım bir veda bilemedi
Anlatsam karşılar mı şu fani alem yükümü
Kucaklar mı göz dünya kıymetlimi
Ya öz kıymetini bilir mi?
Sen ve ben kıyamete kadar susarız
İçimizde lime lime olmuş
Nasıl bir yakarış


Hiç bir duygu kaçırılmadan!
Şimdi hatıralar kucaklanır haldaş.

Ahh hayat ağlayayım mı güleyim mi
Göreceksin yerini bilmeyenlere
Değerini öğretemezsin!
Sana dostum diyenler
Toparlayacak elbet yitik cümleleri
Aşkla vurulacak eller yürek çeperine
İçlerinde büyüyen her bir çağlayan
Bunu böylece bil istedim.


Diller aşka gelmeden vuslat gecesi
Yüreğimin her kuytusu birer kompozisyon
'Şimdi şiir misali
Sil baştan aceleceliği.. '
Belli ki ibadet edinmiş sana olan
Berrak ve özgür kalemimden damlayan


Hayat bu ya
Vedalaşırken haykıran
Yaşanmamış bir kelebeğin öpüşü
Sabır tekkesinde bir serçenin göz yaşı
Nefesi... Sesi... Özlemi


Gölgeme düşmüşüm
Özümde keskin bir yalnızlık...
Dörtnala koşan zaman...
Tüm isyankar duygular
Olmuş barınak ve sığınak
Ya şu ilahi gönüllü neferler!
Teslim olmuş semanın her bir rengine
Bulaşmış ellerime öpülmemiş mutluluk

Akıp giden gözyaşlar
Yanan güneşte şimdi birer kandiller
Süsler mi yanaklarımın pembeliğini
Mührünü zaten kalbime yazmışsın
Ruhumu adeta esir almışsın
Anlasana...
Hüzün bile yakışmıyor artık yüzüme

Bak ki Şeb-i Aruz oldu şiirim
Sana olan sevgimin miracında
Yüreğime iyi ki de nakşedildin
Kanatları kırılmış bir ikindi