Segâhım/Yürek Perdelerim

ne anladım
ne anlaşıldı biri
fena vuruldunuz biriniz
emeklemeyen suretinize yama kırbaç iziyle
kiminiz mevsimin gel gitlerinde evrene iz sürdünüz
bülbül gibi sel verdiniz sır vermediniz
kiminiz Karadeniz kadar hırçın
kedi kadar ürkek

Tanrı'nın üflediği nefesin vakur insan ikizi
çırılçıplak kiminiz zindan kaçkını
belki de gecenin koynunda doğdunuz hepiniz
bazen çaykolik
bazen alkolik zamanda hasretin bebelerisiniz
ki hala ağlamaklı sesiniz


'' Ah bu şarkıların gözü kör olsun''
öremedim saçlarınızı bozuk düzen eşliğinde
hep efkar esiyordu rüzgar
zemheri seherler de ellerimden geçtiniz
ah aynamın suretleri; içimde ağlayan biriyle sürat Eylül'e
gülmezken yüzüm sahtekar olmadı yüzünüz
hanginiz özendiniz toprak yağmur öpüşmesine
hanginiz filizlenip incili yelek giydiniz
hanginizi saramadı intihara sürükledi vefa
hanginiz kahpece düştünüz puntalara
dikken başınız nasıl eğildiniz ot bitmiş kâbenizde

mihrabım
özenim
ölüyorum yar diye gezenim
bağdagülüm / kaçıncıydın sen?


Hayat dokunurken benliğime onca curcuna
tedavim değildi tütünüm tükenmeyen sancılı gebe yüreğimle
ve hiç kimse muhayyer olmamışken ömrüme
cemre oldunuz kederle doğdunuz kalem tutan ellerime /bağışlayın hicazkarlarım
boğuldum
basit insan silüetlerinde sığındım doğum günlerinize
büyümek hevesim her birinizle
ya da kırılmak kadehlerinizde
un ufak
toz toprak
zulm işleyen yüreklere
şifayen ölüm kirpiklerime / ardımdan sürgün olacağınızı bile bile




segahım
yürek perdelerim
ahh
ah sümbüllerim
suskunluğumun makamı şiirlerim, bebelerim
velhasıl yine de hayranım toy ömrünüze ...





Not: 200.cü kalem izim