Şehir Haykırıyordu Seni

hani
göğsünde titrer ya o gölge
uzunca bir gürültü misali yılışan


ve dilsiz yalnızlıkta
zemheri türküler söylerken ışık
ve ses


rüzgarı kapıp getiren eşiklere
ırzına geçince denizin
o gavur dalgalar


sancılar birikiyordu
martının yamacında
devrik mendirekte


çorak cümleler birleştiriyordu şair
yarı sarhoş
yarı deli


oysa mutedil akşamın ayak izleriydi
poyrazın yaladığı
çığlık


ahşap bir zamanın arkasına saklanırken
usulca akşam



şehir haykırıyordu
sessizliğini...