Şehrin Belleği Var
Göğümüzü terk etti telaşlı son kuş
kar yağıyor şimdi sokaklara
nice aşklar buldum koltukta unutulmuş
insanlar,kent,otobüs soğumuş her şey
tekerlerin dönüşünde öyle sarsılmış ki bu şehir
bütün dertlerini içime kusmuş
Bu şehir çoktan yitirdi belleğini
çeşme başında gençliğimizi unutmuş
yuvalardan gelirdi ezgisi kırlangıç ölümlerinde
korsan dönüşü Sakarya'da söylediğimiz
sıra şiirlerini ezmedi mi panzerin
içimize ne zaman koydun bu ayazı ey şehir?
acıya kesildi sözcüklerimiz
Beyaz giyerse karanlığı
dört bir yandan kıstırılır gözlerin usu
göğün gözüne kardan ak bir mendil bağlamak;
gözüne mendil bağlamaktır insanların
gözümde bir şehir kurşuna dizilir
silinir otobüs camlarından bir şehir
Bulamıyorum kalabalıklara ne oldu ?
nasıl soğudu insanları bu kentin ?
ne sallanan bir el ne bir damla yaş
otobüsün camında hayal meyal
dostlarımın gölgeleri gidiyor yorgun
bir eylül sabahında kovulu
Medeniyet dediğimiz canavar mı yutuyor acaba?
ne sallanan bir el ne bir damla yaş .
Hocam eskiden ne güzeldi değil mi?
Bir merhaba, bir gülüş.
Hatırlamama vesile oldu şiir.
Teşekkür ederim.
Çarpıcı etkisiyle çok yönlü düşündüren bir giriş. Belleğin yoklanması. Siyah beyaz karşılaştırmalar. Bir otobüsün camından bakıldığında görülenlerin, geçmişteki görüntüleriyle çarpışmalarından yayılan çıngılar. Eylülün, panzerlerin, dertlerin yok ettiği dostluk ve bunların yerine koyduğu soğukluk. Şair, kendi belleğindekilerin yansımasını şehirde görmektedir. Gerçekte de şehirler, yaşananları, raflarında barındıran kitaplıklar gibidir. Kapakları bile çok şey anlatabilir. Açılıp okunduklarında ise, bellektekiler yeniden yaşanır.
Sitem de içeren hüzün ağırlıklı bir şiir. Belleğimle örtüşüyor.
Kutluyorum.
👍O şehir ve o şehirde ki güzel insanlar gittilermi biryerlere,kayıpmı oldular ya da bizim gözlerimizmi görmüyor.O çeşme başlarına gitsek bulamayız ki çeşmeleri yıkılmış,hırslarımızla,daha güzel şeylere sahip olma duygularımızla yıkmışız onları,ellerine sağlık Usta...👍
"Şehrin de Belleği var"
Sevgili hocamın derin bakışıyla şehrinin belleğini okudum mısralarında ve bu duyarlı yüreğin görmek istemediklerini gördüm okurken her satırında
Neden diye sorguluyor insan..
bir şiirimde şöyle yazmıştım hocam
"Galaksiler bile birbirinden uzaklaşıyor gittikçe Tıpkı biz gibi Ne kadar uzaksa o kadar hızla
Evren genişliyor Biz daralıyoruz
-Yani dar alanda kısa paslaşıyoruz vesselam-"
Uzun pasları tutacak yüreğimiz gücümüz varken halâ neden neden...?
Bu değerli paylaşımı için hocama teşekkür ederim Sevgi ve saygımla
Tam deminde bir siirdi hocam
Yüreginizi ve kaleminizi Kutlatim icten
sevgi-saygilarimla..