Şekvâ

Ey şekvâ yüreğim!

Sinede tutamadım başımı,
İçimde yutamadım yaşımı.

Peşrev olup yine hüsranda
Hicaz dokudum meyanında.

Hicran ruhuma zincir tutmazken

Şimdi;

Kırık bir udun akordunda beste,
Dökük umudun başucunda ahesteyim.

Gülnihâl nefesimden ırmakken akıttığım,
Arzuhâl tenimden pişmalıktır damıttığım.

Onulmaz dünlerden miras yıldızlara,
Usanmaz günlerden kalan sızılaradır
İsyanım.

Ey şekvâ yüreğim!

Bak lâl oldu gece,
Boyandı yine kızıla mateminden.

Bugün de devirdin ya güneşi şarap tadında,
Kalemin mürekkep dilendiği vakittir şimdi.

Hadi siyahım ağla da
Mehtabın düşsün kâğıt kalplere,
Namesi fakir kalsın yine sevdaların.

Bir kez daha
Pencerenin buğusunda kalan harflere,
Poyraz uğultusunda uçan sözlere olsun bestelerin.

Neyzen kalplerin sâkit günleriyken zaman,
Verâseti yürekti orkidenin ki kokusu roman.
Gül dikene, aşk er kişiye olurdu da harman,
Kuşaklarda divitler taşınırdı içli her devran.


Ahh ahh;
Sükut u hayal bilinmeden ağırlanırdı ya rüyalar,
Mahrem nedir sorulmadan koklanırdı goncalar.
Çınar sevdanın gergef aşkına hasretken baharlar,
Zemheri ayazında nöbet tutardı beyaz kanatlar.



Ey şekvâ yüreğim!

Bak martı oldu sabah,
Uyandı gece yine vapur sesinden.

Birazdan başlayacak ya yoz sevdaların dansı,
Kalemin kırıldığı, mürekkebin kuruduğu vakittir şimdi.

Hadi topal hayatım gül de
Mihrabın yerindeymiş gibi görünsün,
Emaresi sayılsın bugünlere küs dünlerin.

Bir kez daha
Perdenin ardında unutulan gözlere,
Mey havasında boğulan aşklara olsun nağmelerim.



09/10/2010