Semanın Göğsünde Ay Sonatı

//Günü düşürürken gözlerimin içine
Sol yanımda kendime sırlaşıyorum//

Zaman, aşkın mor menekşe mevsimi
Gün, beyazlar içinde akşam serinliği
Saat, yanık bir türkü sesi
An, gözüm(d)e dağılan bir avuç nem
Huzur yüklenmiş Ay

Ufuk çizgisinde gün batarken usulca
Saçlarımdan tutunuyor güneşin elleri

Derin derin nefes alırken
Sırdaş martılarla gülüşlerim oynaşıyor...

Dağımda rüzgâr,
Aklımın ucunda bulut
Kâinatımda güneş tutulması

Sonbaharın son demlerinde
Son yaprak düşse de dalından
Saçlarıma dokunuyor usulca esintisi

Gün biterken
Sert bir poyraz çarpsa da kirpiklerime
Tükettiklerimden var oluyor yıldızlar,

İçimde saklı tuttuğum iklimimde
Tenime ipek gibi dokunan
Mavi bakışlı sab/ahlara
Gecemde parlayan mehtabım doğuyor

Muhabbet fasıllarıma fısıltılar düşüren
Canımın canından köpük köpük akan
Nazlı göğsümde gümüşi Ay var...

İçimde işte böyle bir hal var cancağızım
Canımın tam şurasında
Sevdama döl salan
Yürekli ve hür

Mücevher gibi asılı
Buram buram
Misk-i amber kokulu