Sen Bahsi
sana ismini çağırmıyorum
bilemiyorum seni
bir kuru dal, ince
olup kırılıyorum
ağlamıyorum seni
bir akşam bakmışın
öyle çoğalıyorum
her birimin yüzünde ayrı yaralar
doğruluyorum seni
derken gece çöküyor çarşaf gibi üstüme
ellerimde ne varsa dünden beni oyalar
uyumuyorum seni
hep gündüze bırakıp
terk ettiğim güneşi
göğsüme çalıyorum
söylemiyorum seni
bir kuru dal, ince
olup kırılıyorum
yine öyle bir akşam
gidemiyorum seni
Bir bilinmeyen"sen"e gariplenerek kuramsal özdeyiş ve sistemli bir isteyiş gibi yazmış şair...
tebriklerimle...
bu sen bahsi ömür boyu bitmez Mete bey keşke şiir de bitmeseydi..
tebrik ederim