Sen Benim Sineyi Yakan Püryanım

Bir bilsen,
Bir bilsen, ne zormuş sensizlik.
Bir bilsen kaç gece,
Gülcemalini resmettim
Gükkubbe de asılı duran ayın suya düşen aksine.
Bazen sitem yükledim,
Bazen de kahır!
Ama en çokta özlem yükledim,
Hem de ne özlemdi ama!
Tümceler anlamlarını,
Kelimeler kifayetini yitirirdi utancından her gece.

Zor dayanırdım bu hasrete,
Yıldız yıldız parlayan gözlerin olmasa.

Bir bilsen,
Bir bilsen ne kadar zordu,
Senin yokluğunda gecelere sığınmak.
Fırından yeni çıkmış buharı üstünde tüten ekmek gibi,
Üzerine yağmur çiseleyen toprak gibi,
İğde dalından kopup gelen bir yaprak gibi,
Buram buram kokun gelirdi burnuma.
Sam yelleri esmeyi unuturdu utancından her gece.

Bir bilsen,
Bir bilsen,kaç gece uyur ile uyanık arası,
Canhıraç feryatlarla bölündü uykularım.
Kanter içersi de olsam da,
Hala senin için atıyordu sol yanım.
Düşlerim sana,
Kabuslarım sana çıkıyordu hep,
Yalnız sanaydı her sabah ki uyanışlarım.
Öyle feryatlar ettim ki
Köpekler ulumayı unuttu utancından her gece.

Bir bilsen,
Bir bilsen,bu günü ne çok bekledim.
Yokluğun da zaman geçmek nedir bilmedi.
Sanki saatler gün,
Günler ay,
Aylar asır oldu,büyüdükce büyüdü gözlerim de.
Ya sabır çekmekten sızı çöktü dişlerime,
Avuç,avuş yıldız yağdı saçlarıma utancından her gece.

Bir bilsen,
Bir bilsen nasıl bahtiyarım şimdi.
Dünyayı verseler değişmem inan saçının bir teline.
Sen benim ilk göz ağrım,
Sen benim öksüz duygularım
Sen benim sineyi yakan püryanım!
Evimin direği,karayağız yiğit delikanlım,
Hoş geldin,
Hoş geldin evine yiğidim!
Bütün kainat selama dursun,
ANA İLE OĞULUN VUSLATINI KISKANSIN BU GECE