Sen Bu Diyardan Gideli

"

çocukların elinde

titreyen yapraklara tebeşirle çizilmiş

entarili anne portreleri

dillerinde âhh türküleri

dillerinde

ninni de anam

ninni de bana

yakarışları

kuşları bütün yaralı

gözleri nehir yatağı

bir ellerinde kanaviçeli mendil

mendilde kan damlası

bir elleri

ahhh

ah o minik elleri

baba eli peşinde

dillerinde

tut beni düşüyorum baba

tut beni

inlemeleri

baba

baba pişmanlık denizinin

idam mangası namlularının önünde

kulaklarında

tut beni düşüyorum baba

tut beni

inlemeleri

"

ah annem ahhh

hatırlar mısın

anne

çiçekler can verirken

acır mı canları

yanarken ormanlar

duyar mı feryadını çiçeklerin

ölü tavşanlar

börtü böcekler

derdim de

ne ara büyüdün

nereden geliyor aklına bunlar diyerek

saçımı okşardı ellerin

zaten anne

en çok da saçımı okşarken

yüzüme bakıp sessizce gülümserdin

ahh be annem

ah be

bilmezsin sen

kucağına sığmadığım zamandı da

babama ayak bağı olmuştun

dizlerinin bağları çözülmüştü hani

hani gözünden akan yaşlar

burnundan süzülen kana karışıyordu

senin yutağında kimsenin duymadığı imdat

babamın elinde saçların vardı

ah anne ahh

işte ben anne işte ben

yani kucağına alıp

şefkatle saçını okşadığın ben

o gün büyüdüm anne

işte ben o gün büyüdüm

bir keresinde

parmağıma konan uğur böceğine bakıp

ne güzel değil mi anne

bak uğur böcekleri hiç ölmüyor demiştim

yine o sessiz tebessümünle gülümseyip

ah evladım keşke öyle olsa

biz öldüklerini hissetmeyiz ki hiç onların

öldüğünü anlamadan birinin

gelir hemen yerine yenisi demiştin

demiştin de

küsmüştüm sana

uğur böcekleri hiç ölmez diye inat etmiştim

ne çok çocukmuşum meğer

daha günler geçmemişti üstünden

gidip de geri gelmemiştin ya hiç

hani içimdeki bütün kuşların

çığlık çığlığa havalanıp

tek tek yere düştüğü gün

uğur böceklerinin de ölebileceğini öğrenmişti

işte ben anne

işte ben

işte o gün

kahretmiştim sana küstüğüme

en çok seninleyken çocuktum ben anne

yaşım kaç olursa olsun

en çok seninleyken çocuk

şimdi

kamburuma vurulmuş

birer prangadır uğur böcekleri

şimdi yoksun ya hanidir

hani büyüdüm ya ben

kimse duymuyor ya hani sesimi

içimde hep aynı o cevapsız

o çocukça soru

baksana anne baksana

ölümün kaç canı var ki

nasıl da acımasızca yetiyor hepimize

tut beni anne tut beni

üşüyor dünlerim

ört üstümü

.