Sen Gibi

Soyundu ağaçlar yapraklarından
Savurdu rüzgar ilahi seslerin yüceliğinde
Toprağa.
Vurdu sırtıma yükünü
Yokluğunun acı heybesinde
Sonbahar.
Havai fişekler fırlar gözlerimden
Alev alev,
Düşer toprağa,
Harlanır çürümüş yapraklar .

Şafak vakti.
Korlanır yokluğunda çaresiz bedenim.
Bir hırçın rüzgar saplanır
Kanırtır kabuk tutmuş yaramı.

Kainatın kötü cinleri
Öbek öbek taşır
Kurumuş anılarımı.
Kötü cinin kahkahası duyulur
Karanlığa yırtılan zamanlarda
Süzülür yanaklarımdan
Güz dökümü acılar
Kaybolur zaman
Sen gibi.