Sen Giderken
Ben sana gelmek istiyordum
Lakin yüreğinde mahşer-i kalabalık vardı...
Sen giderken ,
Haliç kuruyordu dudaklarımızda
Nil nehri kıskanıyordu, gözlerindeki gidişi
Bendeki akışını...
Ve bir kuş ölüyordu ansızın,
İntihar ediyordu ağaçlardan düşen yapraklar
Ay, yıldızlara kızgındı...
Güneş, sensizlik kadar soğuk üflüyordu bulutlara
Rüzgarla...
Sen giderken,
Kalemim kağıda bir intihar eylemi gerçekleştirdi...
Satırlarda b/iz kaldı biraz,
Yağmur , yağarken gözlerime
Kim sorsa ne oldu diye
Tanrı bile, ağlayışlarda diyordum...!
Ağlayışlarımın bir sebebi vardı sen giderken
Gözlerin mesela
Cennetin iki anahtarını da kaybetmiştim
Şimdi , yüreğimin yangınları ortasında
Cezamı çekiyorum...
Sen giderken,
Bolca efkar çektim ciğerlerime
Sigara dumanında kafayı buldum
Adını unuttum bazı geceler
Ama kadeh kadeh, sensizlik içtikçe
Sana susadım...
Çünkü ; tüm ayrılıkların ismiydi, senin adın...
'gönül yarası' dedikleri , senin için
Sadece belirtisiz isim tamlaması
Benim içinse,
Ah...
Boşver sevgili, anlamazsın...
Sen giderken ,
Kilitlemiştim ya yüreğimin buselerini
Açtım sonrasında,
Azad ettim, içimdeki kelebekleri
Uçtular gittiğin her yola
Bir bir düştüler, ayak izlerine...
Gömüldüler ayrılığın mezarına...
Avuçluyorum yüreğimdeki küçük kız çocuğunun
Tedirgin bakışlarını...
//
Sakin ol küçüğüm,
Güneşin batışı gibi, onun gidişi
Yarın için dua et
Belki Tanrı yeniden doğmasına izin verir...
//
Sen giderken
O , küçük kız çocuğu
ilk defa yatağını ıslattı
Yokluğunun korkusu sarmıştı her bir yanını...
...
Sensizliğin başkentinde ,
Sıcak gecelere astın beni
Kurumadı yine de gözlerimden düşen yaşlar
Kurumadı , yanaklarımdaki son busenin ıslaklığı...
Sen giderken
Bin kere öldük, toprak anayla kucaklaştık
Bir mektup yazdık göğe
Yer ağlıyor dedik...
Yazık !
Ağlayan bendim oysa ,
Gözlerinin bir köşesine geçmiş
Yüzümü kapatmış
Ağlıyordum, bedenim kanarcasına...
Kirpiklerine sarılıp uyuyordum çoğu geceler
Sen giderken....
Yokluğunun dudaklarından seni içiyorum şimdi
Kanımda sen dozajı yükseliyor
Boş duraklarda, yığılıyor bedenim !
Ateş hatlarından geçiyorum
Aşk köşede bekliyor beni...
Sen giderken,
Keşfedilmemiş bir kıtaydı artık yüreğim
Serin sular, çarpıyordu tenimin kıyısına...
Sen grevindeydim ben
Nefes almıyordum...
Sen giderken,
Bir ben intihar ediyordu bende !
Düşman orduları sol yanımı kuşatmıştı !
Hüzün bayrağını çektiler gözlerime !
Mutluluk esir alındı
Pranga vuruldu, gülüşlerime !
İşte !
Sen giderken,
Sende intihar ettim
Benden gidercesine.
.....Ben , Beni terk ettim......
21 HAZİRAN 2011
..satırlara aktarılanın yaşanmışlığını hayal edemedim hüznün kaldırılabilir türü değildi öylesi bir gidişte..ancak yine böylesine güzel bir şiirde yerini alabilirdi sevda..
İşte ! Sen giderken, Sende intihar ettim Benden gidercesine. .....Ben , Beni terk ettim......''
teşekkürler tebrikler...
Çok teşekkür ederim 🙂
İşte budur.. tebrikler harika bir şiir..👍👍👍
Ayrılık işte, bizleri batırıyor çoğu kez kendi denizlerimizde...
Beğenmenize sevindim teşekkür ederim...
"Sen Giderken"
aslında çok şey anlatıyorda....
ayrılık bu denli duygulu, bu denli açık mı ifade edilir gitmeler ardında bizlere bu kadar güzel bir şiir okuma fırsatı verdi. Tebrikler