Sen Kokan Papatyalar
Bu şiir, 16.08.2015 tarihinde
günün şiiri seçilmiştir.
Dışarıda
Sevda Kıran bir rüzgar
İçerde dört duvar arası
Ruhunu köreltecek kadar nemli
Yaşam alanı denen odam
Demir parmaklıklar arasından
Sokulmaya çalışan güneş ışığına dahi
Sevda tutan ben
Koy beni gideyim Gardiyan
Tam şimdi!
İlk damla ulaşmadan toprağa
Koy beni gideyim...
Yağmur;
Her damlasında bir kesit
Her vuruşunda bir ihtar
Her toprağa kavuşmasında
Vuslat...
Gün geldi
Hazan sardı yüreğimi de
Bahaneler uydurdum suskunluğuma
Gün geldi
Zemheri vurgunu yanaklarımdan
Buz sarmış kirpiklerimin hapsinde kalıp
Süzülemedi isyanlarım
Ulaşmak istediğim
Ne zirvesi buzul bir sevda
Ne de saçlarında ölüm dolaşan melek
Dileğim
Bir kucak dolusu bahar
Bir de sen kokan papatyalar...
Aşk yüreğe düşünce sade papatyalar mı, bütün çiçeklere siner sevgilinin kokusu. Güzel bir şiir yürekten tebrikler...👍
o sürekli baş sallayıp titreyen ikon da ne, koymak istemedim ben onu, yanlış bir şey olmuş....😙
:)
hissettim bu şiiri ben. belki de şiir baştan sona çok sade ve insanca. ve dilsiz ama geveze, özlemlere merdiven olan. ve sesimi duyan var mı diyen! çok güzeldi.
saygılarımla
Dileğim Bir kucak dolusu bahar Bir de sen kokan papatyalar... Baharın gelmesi mevsim döngüsüyle olacak.Hele bahar gelsin.Papatyalar kendiliğinden açar.Şair de özlemine kavuşur.Umarım özleminiz olan bahar gelir.Hoş mevsim döngüsü zorunludur ama biz de dileyerek katkı sağlayalım dedik.😙😙😙😙😙😙😙