Sen Ölmemeliydin

Sen ölmemeliydin
Bu köye ilk ayak bastığım günlerde tanıdım seni
Sana kalıp çakmayı, tuğla dizmeyi öğrettim
Hep beraber alın teri döktük
Ekmeğimizi kazandık hep beraber
Aynı çanaktan çorba içtik

Yirmi sene geçti o ilk günlerden bugüne
Nice binalar kurduk, nice hayır dualarını aldık insanların
Seni en kötü günlerde bile yanımda gtördüm
Sana darıldığım günlerde bile hep anında oldum

Biraz geç de olsa kısmetin çıktı ısrarımla evlendin de
Dünyaya bir kızın bir de oğlun geldi
Ne güzel çocuklar nazar değmesin, gözümden kıskanırım
Sen de nefes nefese çocukların adına hep çalıştın

Evimin her köşesinde, bahçemin her karış yerinde elin var senin
Benim dostluğumda, kardeşliğimde silinmez izin var
Seni anımsatacak kurduğumuz binalar, unutulmaz sohbetlerin
Seni anımsatacak yoluma düşenmiş çakıllar.

Amansız bir hastalığa tutuldun
Her zaman Allah'a dua ettim yaşaman için
Sen de hep umutluydun
Ümmü'nü gelin, Resü'lünü damat görmeliydin

Kısmet değilmiş dostum
Umutlar bitti, söndü güneş, bulutlandı ufuk
toprağının buz gibiliği, karanlığı mezarının
dualarımızla ısınacak, dualarımızla aydınlanacak
sevdiklerinin gözyaşında dualarımızla başladı yeni bir yolculuk

sen tüm sevdiklerine rağmen öldün
sen ölmemeliydin
ölme
ölmemeliydin dostum