Sen Yine Yoksun

// sen yine yoksun
yokluğuna inat coğrafyası bozuk iklimlerimde
Çığ gibi büyüyorsun efsun kokulu gecelerde//




Ve yine
Kokuna inat
Uykularla dalaştığım
Gecenin koynundayım
Sessiz sensiz bir başıma.
Bir başıma kafa tutuyor,
Aşkın dehlizlerinden geçiyorum
Hemde fütursuzca.
Sen yine yoksun avuçlarım,
Oruçlunun suya olan açlığı kadar,
Muhtaç oysa senin eşsiz varlığına.
Ve sen,
Sen yine yoksun sonu gelmeyen hülyalarımda....





Yüreğimi talan eden sevdamın,
Bedelini ödüyor
Uykuya nöbet tutan gözlerim.
Ben yokluğunun puslu ihtilalleriyle savaşırken,
Sen kaçıncı nöbet uykularda,
Kimbilir hangi pembe rüyaların koynundasın,
Sol yanında ben yok iken.
Oysa ne umutlar ekmiştik,
Sevda tarlamızda.
Boy verse de ektiğimiz ekinler,
İklimi bozuk kıraç yamaçlarda,
Başağa dönüşemedi ağustosun sıcağında.
Ve sen,
Sen yine yoksun sol yanımda....





Gece on iki yi gösterince,
Akrep bile yelkovan ile vuslata eriyor,
Tik tak sesleriyle,hem de günde iki kere.
Her kavuşmanın sonu ayrılık olsada,
Bir umutları Var,
On iki saat sonrasına.
Ya ben!!!
Ya biz!!!
Kaç on iki saat daha nöbet tutacağız,
Şubat ayazlı gecelerde,
Ermek için vuslata?
Öyle bir umut ek ki gönül tarlama,
Bahar da boy,
Eylül de başak versin.
Çünkü sen benim vaz geçemediğim,
Vaz gecemeyeceğim kara sevdamsın.....