Sen Yokken Öksüz Bakışlarım Düşüyor K/ara Aynalara

//Sensiz bu bedene alışamadı bu yürek
Zılgıt çeken bakışlarından ertelenmişim la çare..//



Hangi y/anım sensiz kaldık ki
Zaman vurur hayat dam/arlarıma
Adını ezberimde yetim bırakmam
Söylencemin ilk sözü sen,
Bırakıp gitme kudretim yok
Bu senden kalmış halimi bir görebilsen



Sızıyor kuytularımdan haziran gecesinden yoksul düşlerim
Hani sen olsan belki en zengin ben olacaktım
Sen olmazsan hakir oluyor herkes bu yüreğe
Sen sahibiysen eğer tut yüreğimden



Yaz arası mavi bakış soluyordun
Bir yol ıraması
Ya da hasrete koşan vuslatlı bir yolculuk
Önce en yakınım oluyordun
Sonra anlamsızca kavgalı bir hasmım
Olmaz olası gecelerde kara düşüncelerim oluyordun
Beyaza inat y/anlarımı tüketen



Sen yokkan öksüz bakışlarım düşüyor kara aynalara
Ağlamaklı haller yakışmaz derdin ya bana
Bakıyorum şimdi uzamış sakallarıma
Ne çirkin
Ne kirli görünüyorum sensiz
Oysa bakışlarım
Ve duruşum ne de güzel olurdu
Daha bir sevecen bakabiliyordum senli yarınlara



Sevmek
korkuları yenmektir
Sevmek
yüreğe acı ekmektir
Sevmek
sen varsa tüm hasretlere boyun eğmektir



Her soluğumda sensizliğin matemli nefesi
Ne yana gözlerimi örtsem sensizliğin ertesi