Sen Yoktun

Sen yoktun
Sözlerin vardı
Kendini anlatışın vardı dolu dizgin
Hayata bakış açın vardı kendine has
Senin yokluğunda ben bunlarla avundum işte
Ya da avunduğumu sandım kendimce..

Sen yoktun
Gözlerin vardı
Puslu dağların ardından bakan gözlerin
Bakışındaki anlam ve derinlik vardı
Sussanda konuşmasanda çok şey anlatan gözlerin
Senin yokluğunda ben bunlarla teselli buldum işte
Ya da bulduğumu sandım sadece..

Sen yoktun
Kelimelerin vardı
Bana olan sevgini anlattığın satırlar sayfalarca
Yüreğinden dökülen sevda sözlerin vardı fısıldarcasına
Yüreğinin derinliğinden kalbime damlayan sözlerin
Senin yokluğunda ben bunlarla yaşadım belki de
Ya da yaşadığımı sandım öylece..

Sen yoktun
Yüreğin vardı
Canıma can katışın vardı hissettirmeden
İçime hapsettiğim yüreğin vardı içimde
Sımsıkı sarılıp asla bırakmayacağıma yemin ettiğim yüreğin
Senin yokluğunda ben bunlarla ayakta kaldım
Ya da kaldığımı sandım belki de...

Sen yoktun
Hatıraların vardı
Dört bir yanımı sarmış tozlu hatıralar
Ve nereye adım atsam bana seslendiğini duyduğum koskoca bir şehir
Mutluluğumu içine hapsetmiş basit fotoğraflar sadece
Her bakışımda içimi delen bakışlarını bulduğum hatıralar
Senin yokluğunda ben bunlarla tutunmaya çalıştım yaşama
Ya da çalıştığımı sandım sadece...

Sen yoktun
Sevgin vardı
Sende bitirip kendimde kor haline getirdiğim sevgin
Kendi ellerimle yüreğinden söküp aldığım
Ve yüreğinden başka yerde yaşatmayı başaramadığım sevgin
Ellerim kan içinde gecelerce aradım yüreğini
Senin yokluğunda ben bunlarla dayanmaya çalıştım
Ya da dayandığımı sandım yalnızca...

Sen yoktun
Yokluğun vardı buz gibi
Varlığımın hiçbir anlam taşımadığı yokluğun
Az mı gözyaşı döktüm oysa ki ardından
Bilir misin kaç kere uyanmak istedim bu kötü kabustan
Sen yoktun ya ben de olmak istemedim
Yokluğunda kaybolmaktı belki de tek çıkışım bu kargaşadan

Sen yoktun
Benden gitmiştin apaçık
Hiçbir iz bırakmamıştın ardından
Neye yarardı sen olmadan bu kalbi taşımam
Senin yokluğunda ben hiç yaşamadım
Sen yoktun ya
Ben de olmadım..........